بخشندگی بستگی به شرایط خاص،‌ مراسم خاص و یا تشریفات ندارد. تنها وقتی شما از صمیم قلبتان تصمیم به سهیم کردن دیگران در چیزهایی که دارید، می ‌گیرید،‌ قدرتی در شما پدیدار می‌گردد تا عمل بخشایش را انجام دهید. قدرت شگرفی در بخشایش وجود دارد که با انجامش، برایتان ملموس خواهد شد.

بخشندگی؛ جز جدایی‌ناپذیر نفس آدمی

در دنیا، اغلب کسانی که از ثروت و موفقیت زیادی برخوردارند، ‌عضوی از اعضای خیریه‌ها هستند و یا در کارهای خیر مشارکت دارند ولی آیا فکر می‌کنید آنها در همان لحظه اول تصمیم به پرداخت پول نقد یا نوشتن چک گرفته اند؟ اکثر آنها از ابتدا، زمان، انرژی و بعد پول خود را در این کار وقف کرده اند زیرا واقعاً می‌خواستند که جزئی از این مجموعه باشند.

برای مطالعه :

راهکارهای جذب و نگهداری داوطلبان در خیریه ها

شاید بعضی‌ها بگویند که اگر من هم از ثروت زیادی برخوردار بودم حتما کار نیک و مثمر ثمر برای هم نوعانم انجام می‌دادم، اما بسیاری از ثروتمندان مدعی هستند که این کار را قبل از بدست آوردن اموالشان نیز انجام می ‌دادند.  وقتی فردی قدر یا بهای چیزی که می‌خواهد بببخشد را می‌داند و براحتی از آن می‌گذرد تا شاید بتواند کمکی به کسی کرده باشد، این نشان از مقام والای او، و نشان از دغدغه و نگرانیش نسبت به دیگران دارد.

در اصل او به خداوند و آفریدگار خود بخشیده است؛ پس این‌ کار، نوعی تشکر و سپاس از خداست و جواب عمل او و در حقیقت پاداش عمل او  وقتی به او بر می‌گردد که نیاز به کمک دارد؛ آنگاه هزاران دست کمک به سویش  می‌ آيد، بدون اینکه حتی خواسته باشد؛ فقط به‌خاطر اینکه با تمام وجود،‌ خلوص نیت و قلبی پاک به دیگران کمک کرده است. 

در حالی که گاهی ما در خودخواهی‌ها، خواسته‌ها، امیال و افکار خود آنقدر غرق می‌شویم که دیگران را کاملاً فراموش می‌کنیم. در دنیایی که نه ما به افراد و نه افراد به ما اهمیت می‌دهند؛ چطور می‌توان احساس خوشبختی کرد؟ ‌آیا می‌توان در این دنیا به تنهایی خوشبخت بود؟ 

بیشتر بخوانید :

نقش سازمان‌های مردم نهاد در حل مسائل کشور

ما دوست داریم ببینیم که دیگران می‌خندند و خوشحالند، پس برای خوشحال کردن خودمان هم که شده باید ببخشیم؛ چون نیکی کردن با طبیعت و سرشت انسان پیوند خورده است؛ بنابراین در صورت نبخشیدن غریزه خود را سرکوب و یا حتی ازبین می‌بریم. 

مسلماً همه ما اغلب در شرایطی نیستیم که بتوانیم پول زیاد یا هدیه گران قیمتی تهیه کنیم اما حداقل می‌توانیم زمانی را صرف در این راه کنیم و یا کار کوچکی با این هدف انجام دهیم. فراموش نکنیم که ما فقط یک زندگی و یک شانس بیشتر نداریم که باید به بهترین شکل از آن استفاده کنیم. پس ببخش تا خدا نیز برتو ببخشاید. 

این متن ترجمه‌ای آزاد است توسط دکتر افسانه پایمرد و شادی پیرنورن برگرفته از سایت کافه خیریه (charity cafe). این خیریه از سال 2000 در کشور انگلستان کار خود را آغاز کرده است.

منبع: وبسایت charitycafe